پیش از آغاز افروزش، سوخت ممکن است از مسیرهای مختلفی از جمله مواد سازنده لایه قطعکننده هدف، دیوارهی هولرام، اندرکنش دیواره جانبی هدایتگر مخروطی با سوخت در مرحله انفجار درونی و ماده نوک مخروط، منجر به رهاسازی و مخلوط شدن عناصر سازندهی آنها به محیط پلاسمای تاج و حتی سوخت چِگال خالص DT شود. نخست، در چارچوب افروزش جرقهای مرکزی، ناحیه مجاز افروزش لکه داغ DT در صفحه Hs-Ts رسم گردید و نشان داده شد که به ازای درصد ورودی معینی از ناخالصی طلا، با افزایش نسبی سرعت انفجار درونی، محدوده مرز ناحیهی مجاز افروزشی به تدریج بزرگتر میشود و در سرعتهای انفجار درونی کوچکتر ازcm/s 107×7/1 دو جزیره افروزشی وجود دارد. همچنین، برای آلایندههای فلزی رایج، افزایش کسر ناخالصی در ناحیه لکهی داغ موجب محدودیت در پارامترهای مجاز افروزشی میشود که با افزایش تدریجی آن، منجر به خاموش شدن لکهی داغ خواهد شد. در ادامه، در چارچوب ایده افروزش سریع، چگالی سطحی لکهی داغ در پلاسمای افروزشی غیرتعادلی دوتریوم-تریتیوم آلاییده به کسر ناچیزی از یونهای ناخالصی کربن و طلا استخراج گردید. بر این اساس، منحنیهای همتراز پارامتر چگالی سطحی مجاز در الگوی دو-دمایی در صفحه دمایی Te-Ti ترسیم شدند. نشان داده شد که با افزایش کسر ناخالصی، شاهد افزایش شدید شار تابش خروجی از مرز لکه داغ خواهیم بود که در نتیجه آن، محدوده مجاز افروزشی با سرعت کاهش یافته و شرایط افروزش سوخت بسیار دشوارتر از حالت سوخت خالص میگردد. حساسیت این تغییرات، مستقیم وابسته به ضریب افزایش توان تابش تُرمزی است که تابعی از پارامترهای درصد غلظت ناخالصی αimp و عدد اتمی یون ناخالص (درجه یونش آن)، Zimp، میباشد. افزون بر این، در منحنیهای همتراز، کمینه دمای یونی مجاز برای آغاز افروزش در سوخت دوتریوم-تریتیوم آلاییده فلزی نیز قابل مشاهده است.